พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๑๘ สุตตันตปิฎก หน้าที่ ๑๒๘

ขณสูตร
นรก-สวรรค์ อันเกิดจากผัสสายตนิก ๖

          [๒๑๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เป็นลาภของเธอทั้งหลายแล้ว เธอทั้งหลาย ได้ดีแล้ว ขณะเพื่อการอยู่ประพฤติพรหมจรรย์ เธอทั้งหลายได้เฉพาะแล้ว

          ดูกรภิกษุทั้งหลาย นรก ชื่อว่าผัสสายตนิกะ ๖ อันเราเห็นแล้ว ในผัสสายตนิกนรก นั้น
สัตว์จะเห็นรูปอะไรๆ ด้วยจักษุ ก็
ย่อมเห็นแต่รูป อันไม่น่าปรารถนา ย่อมไม่เห็นรูป อันน่าปรารถนา
ย่อมเห็นแต่รูป ไม่น่าใคร่ ย่อมไม่เห็นรูป อันน่าใคร่
ย่อมเห็นแต่รูป อันไม่น่าพอใจ ย่อมไม่เห็นรูป อันน่าพอใจ

จะฟังเสียงอะไรๆ ด้วยหู...จะดมกลิ่นอะไรๆ ด้วยจมูก ... จะลิ้มรสอะไรๆ ด้วยลิ้น .. จะถูกต้องโผฏฐัพพะ อะไรๆ ด้วยกาย... จะรู้แจ้งธรรมารมณ์ อะไรๆ ด้วยใจ ก็
ย่อมรู้แจ้งแต่ธรรมารมณ์ อันไม่น่าปรารถนา ย่อมไม่รู้แจ้งธรรมารมณ์ อันน่าปรารถนา
ย่อมรู้แจ้งแต่ธรรมารมณ์ อันไม่น่าใคร่ ย่อมไม่รู้แจ้งธรรมารมณ์ อันน่าใคร่
ย่อมรู้แจ้งแต่ธรรมารมณ์ อันไม่น่าพอใจ ย่อมไม่รู้แจ้งธรรมารมณ์ อันน่าพอใจ
-----------------------------------------------------------------------

          [๒๑๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เป็นลาภของเธอทั้งหลายแล้ว เธอทั้งหลายได้ดี แล้ว ขณะเพื่อการอยู่ประพฤติพรหมจรรย์ เธอทั้งหลายได้เฉพาะแล้ว

           ดูกรภิกษุทั้งหลาย สวรรค์ ชื่อว่า ผัสสายตนิกะ ๖ ชั้น เราได้เห็นแล้ว ในผัสสายตนิกสวรรค์ นั้น
บุคคลจะเห็นรูปอะไรๆ ด้วยจักษุ ก็
ย่อมเห็นแต่รูป อันน่าปรารถนา ย่อมไม่เห็นรูป อันไม่น่าปรารถนา   
ย่อมเห็นแต่รูป อันน่าใคร่ ย่อมไม่เห็นรูป อันไม่น่าใคร่
ย่อมเห็นแต่รูป อันน่าพอใจ ย่อมไม่เห็นรูป อันไม่น่าพอใจ ฯลฯ

จะรู้แจ้งธรรมารมณ์อะไรๆ ด้วยใจ  ก็
ย่อมรู้แจ้งแต่ธรรมารมณ์ อันน่าปรารถนา ย่อมไม่รู้แจ้งธรรมารมณ์ อันไม่น่าปรารถนา
ย่อมรู้แจ้งแต่ธรรมารมณ์ ที่น่าใคร่ ย่อมไม่รู้แจ้งธรรมารมณ์ ที่ไม่น่าใคร่
ย่อมรู้แจ้งแต่ธรรมารมณ์ อันน่าพอใจ ย่อมไม่รู้แจ้งธรรมารมณ์ อันไม่น่าพอใจ

           ดูกรภิกษุทั้งหลาย เป็นลาภของเธอทั้งหลายแล้ว เธอทั้งหลายได้ดีแล้ว ขณะเพื่อการอยู่ประพฤติพรหมจรรย์ เธอทั้งหลายได้เฉพาะแล้ว