เทวตาสังยุต พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๑๕ หน้าที่ ๔๒

ชราวรรคที่ ๖

ชราสูตรที่ ๑
ศีล ยังประโยชน์ให้สำเร็จ จนกระทั่งชรา
ศรัทธาตั้งมั่นแล้ว ยังประโยชน์ให้สำเร็จ
ปัญญา เป็นรัตนะ ของคนทั้งหลาย
บุญ อันโจรลักไปได้ยาก

        [๑๕๘] เทวดาทูลถามว่า อะไรหนอยังประโยชน์ให้สำเร็จ จนกระทั่งชรา อะไรหนอ ตั้งมั่นแล้ว ยังประโยชน์ให้สำเร็จ อะไรหนอ เป็นรัตนะของคนทั้งหลาย อะไรหนอ โจรลักไปได้ยาก

        [๑๕๙] พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า ศีลยังประโยชน์ให้สำเร็จ จนกระทั่งชรา ศรัทธาตั้งมั่นแล้ว ยังประโยชน์ให้สำเร็จ ปัญญาเป็นรัตนะ ของคนทั้งหลาย บุญ อันโจรลักไปได้ยาก

อชรสาสูตรที่ ๒
ศีล เพราะไม่ชำรุดจึงยังประโยชน์ ให้สำเร็จ
ศรัทธา ดำรงมั่นแล้ว ยังประโยชน์ให้สำเร็จ
ปัญญา เป็นรัตนะของคน ทั้งหลาย
บุญ อันบุคคลพึงนำไป ให้พ้นจากพวกโจรได้  

        [๑๖๐] เทวดาทูลถามว่า อะไรหนอ เพราะไม่ชำรุด จึงยังประโยชน์ให้สำเร็จ อะไรหนอ ดำรงมั่นแล้ว ยังประโยชน์ให้สำเร็จ อะไรหนอ เป็นรัตนะของชนทั้งหลาย อะไรหนอ บุคคลพึงนำให้พ้นจากพวกโจรได้

        [๑๖๑] พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า ศีล เพราะไม่ชำรุดจึงยังประโยชน์ ให้สำเร็จ ศรัทธา ดำรงมั่นแล้ว ยังประโยชน์ให้สำเร็จ ปัญญา เป็นรัตนะของคน ทั้งหลายบุญ อันบุคคลพึงนำไป ให้พ้นจากพวกโจรได้  

มิตตสูตรที่ ๓
เกวียน-โค เป็นมิตรของคนเดินทาง
มารดา เป็นมิตรในเรือนของตน
สหาย เป็นมิตรของคนผู้มีธุระเกิดขึ้นเนืองๆ
บุญที่ตนทำเอง เป็นมิตรติดตามไปถึงภพหน้า

        [๑๖๒] เทวดาทูลถามว่า อะไรหนอเป็นมิตร ของคนเดินทาง อะไรหนอเป็น มิตร ในเรือนของตน อะไรเป็นมิตรของคนมีธุระเกิดขึ้น อะไรหนอเป็นมิตรติดตามไป ถึงภพหน้า

        [๑๖๓] พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า พวกเกวียน พวกโคต่างเป็นมิตรของคน เดินทาง มารดาเป็นมิตรในเรือนของตน สหายเป็นมิตรของคนผู้มีธุระเกิดขึ้นเนืองๆ บุญที่ตนทำเอง เป็นมิตรติดตามไปถึงภพหน้า

วัตถุสูตรที่ ๔
บุตร เป็นที่ตั้งของมนุษย์ทั้งหลาย
ภรรยา เป็นสหายอย่างยิ่ง
เหล่าสัตว์มีชีวิต ที่อาศัยแผ่นดิน อาศัยฝนเลี้ยงชีพอยู่

        [๑๖๔] เทวดาทูลถามว่า อะไรหนอเป็นที่ตั้งของมนุษย์ทั้งหลาย อะไรหนอ เป็นสหายอย่างยิ่งในโลกนี้ เหล่าสัตว์มีชีวิตที่อาศัยแผ่นดิน อาศัยอะไรหนอ เลี้ยงชีพ

        [๑๖๕] พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า บุตรเป็นที่ตั้งของมนุษย์ทั้งหลาย ภรรยา เป็นสหายอย่างยิ่ง  เหล่าสัตว์มีชีวิต ที่อาศัยแผ่นดิน อาศัยฝนเลี้ยงชีพอยู่

ปฐมชนสูตรที่ ๕
ตัณหา ยังคนให้เกิด
จิต ของเขาย่อม วิ่งพล่าน
สัตว์ เวียนว่ายไปยังสงสาร
ทุกข์ เป็นภัยใหญ่ของเขา

        [๑๖๖] เทวดาทูลถามว่า อะไรหนอยังคนให้เกิด อะไรหนอของเขาย่อม วิ่งพล่าน  อะไรหนอเวียนว่ายไปยังสงสาร อะไรหนอเป็นภัยใหญ่ของเขา

        [๑๖๗] พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า ตัณหายังคนให้เกิด จิตของเขาย่อม วิ่งพล่าน สัตว์เวียนว่ายไปยังสงสาร ทุกข์เป็นภัยใหญ่ของเขา  

ทุติยชนสูตรที่ ๖
พ. ตัณหายังคนให้เกิด จิตของเขาย่อม วิ่งพล่าน สัตว์เวียนว่ายไปยังสงสารสัตว์ ย่อมไม่หลุดพ้นจากทุกข์

        [๑๖๘] เทวดาทูลถามว่า อะไรหนอยังคนให้เกิด อะไรหนอของเขาย่อม วิ่งพล่าน  อะไรหนอเวียนว่ายไปยังสงสาร สัตว์ย่อมไม่หลุดพ้นจากอะไร

        [๑๖๙] พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า ตัณหายังคนให้เกิด จิตของเขาย่อม วิ่งพล่าน สัตว์เวียนว่ายไปยังสงสาร สัตว์ย่อมไม่หลุดพ้นจากทุกข์

ตติยชนสูตรที่ ๗
ตัณหา ยังคนให้เกิด
จิต ของเขาย่อม วิ่งพล่าน
สัตว์ เวียนว่ายไปยังสงสาร
กรรม เป็นที่พำนักของสัตว์นั้น

        [๑๗๐] เทวดาทูลถามว่า อะไรหนอยังคนให้เกิด อะไรหนอของเขาย่อม วิ่งพล่าน  อะไรหนอเวียนว่ายไปยังสงสาร อะไรหนอเป็นที่พำนักของสัตว์นั้น

        [๑๗๑] พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า ตัณหายังคนให้เกิด จิตของเขาย่อม วิ่งพล่าน สัตว์เวียนว่ายไปยังสงสาร กรรมเป็นที่พำนักของสัตว์นั้น

อุปปถสูตรที่ ๘
ราคะ บัณฑิตกล่าวว่าเป็นทางผิด
วัย สิ้นไปตามคืนและวัน
หญิง เป็นมลทิน ของพรหมจรรย์ หมู่สัตว์นี้ ย่อมติด อยู่ในหญิงนี้
ตบะ และ พรหมจรรย์นั้น มิใช่น้ำ แต่เป็นเครื่องชำระล้าง

        [๑๗๒] เทวดาทูลถามว่า อะไรหนอ บัณฑิตกล่าวว่าเป็นทางผิด อะไรหนอ สิ้นไป ตามคืนและวัน อะไรหนอเป็นมลทิน ของพรหมจรรย์ อะไรหนอมิใช่น้ำ แต่เป็นเครื่องชำระล้าง

        [๑๗๓] พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า ราคะ บัณฑิตกล่าวว่าเป็นทางผิด วัยสิ้นไป ตามคืนและวัน หญิงเป็นมลทิน ของพรหมจรรย์ หมู่สัตว์นี้ย่อมติด อยู่ใน หญิงนี้ ตบะ และ พรหมจรรย์นั้น มิใช่น้ำแต่เป็นเครื่องชำระล้าง

ทุติยสูตรที่ ๙
ศรัทธา เป็นเพื่อนของคน
ปัญญา ย่อมปกครองคนนั้น
สัตว์ ยินดีในพระนิพพาน จึงพ้นจากทุกข์ทั้งปวงได

        [๑๗๔] เทวดาทูลถามว่า อะไรหนอ เป็นเพื่อนของคน อะไรหนอย่อม ปกครองคนนั้น และสัตว์ยินดีในอะไร จึงพ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้

        [๑๗๕] พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า ศรัทธาเป็นเพื่อนของคน ปัญญาย่อม ปกครองคนนั้น สัตว์ยินดีในพระนิพพาน จึงพ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้

กวิสูตรที่ ๑๐
ฉันท์ เป็นต้นเหตุของคาถา
อักขระ เป็นเครื่องปรากฏ (พยัญชนะ) ของคาถา
คาถา อาศัยแล้วซึ่งชื่อ
กวี เป็นที่อาศัย ของคาถา

        [๑๗๖] เทวดาทูลถามว่า อะไรหนอ เป็นต้นเหตุของคาถา อะไรหนอเป็น เครื่อง ปรากฏ(พยัญชนะ) ของคาถาเหล่านั้น คาถาอาศัยอะไรหนอ อะไรหนอ เป็นที่อาศัยของคาถา

        [๑๗๗] พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า ฉันท์ เป็นต้นเหตุของคาถา อักขระ เป็นเครื่องปรากฏ (พยัญชนะ) ของคาถา คาถาอาศัยแล้วซึ่งชื่อ กวีเป็นที่อาศัย ของคาถา

จบ ชราวรรค ที่ ๖
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------    
สูตรที่กล่าวในชราวรรคนั้น คือ ชราสูตร อชรสาสูตร มิตตสูตร วัตถุสูตร ชนสูตร ๓ สูตร อุปปถสูตร ทุติยสูตร กับกวิสูตร เต็มวรรคพอดี
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------