(โดยย่อ)
นัยยะที่ 1
(1) ก็คนชั่วเป็นไฉน (ฆ่าสัตว์)
เป็นผู้มักฆ่าสัตว์
(2) ก็คนชั่วที่ยิ่งกว่าคนชั่วเป็นไฉน
เป็นผู้มักฆ่าสัตว์ด้วยตนเอง และ ชักชวนผู้อื่นในการฆ่าสัตว์อีกด้วย
(3) ก็คนดีเป็นไฉน (เว้นการฆ่าสัตว์)
เป็นผู้งดเว้นการฆ่าสัตว์
(4) ก็คนดีที่ยิ่งกว่าคนดีเป็นไฉน
เป็นผู้งดเว้นการฆ่าสัตว์ด้วยตนเอง และชักชวนผู้อื่นให้งดเว้นการฆ่าสัตว์
นัยยะที่2
(1) ก็คนชั่วเป็นไฉน (มิจฉาทิฏฐิ)
มีความเห็นผิด (มิจฉาทิฏฐิ)
(2) ก็คนชั่วที่ยิ่งกว่าคนชั่วเป็นไฉน
เป็นผู้มีความเห็นผิดด้วยตนเอง และชักชวนผู้อื่นในความเห็นผิดอีกด้วย
(3) ก็คนดีเป็นไฉน (สัมมาทิฏฐิ)
เป็นผู้มีความเห็นชอบ
(4) ก็คนดีที่ยิ่งกว่าคนดีเป็นไฉน
เป็นผู้มีความเห็นชอบด้วยตนเอง และชักชวน ผู้อื่นในความเห็นชอบอีกด้วย
นัยยะที่3
(1) ก็บุคคลผู้มีธรรมอันลามกเป็นไฉน (ฆ่าสัตว์)
เป็นคนฆ่าสัตว์
(2) ก็บุคคลผู้มีธรรมอันลามก ที่ยิ่งกว่าบุคคลผู้มีธรรมอันลามกเป็นไฉน
เป็นผู้ฆ่าสัตว์ด้วยตนเอง และชักชวนผู้อื่นในฆ่าสัตว์อีกด้วย
(3) ก็บุคคลผู้มีธรรมอันงามเป็นไฉน (เว้นการฆ่าสัตว์)
เป็นผู้งดเว้นจากการฆ่าสัตว์
(4) ก็บุคคลผู้มีธรรมอันงาม ที่ยิ่งกว่าบุคคลผู้มีธรรมอันงาม เป็นไฉน
เป็นผู้งดเว้นจากการฆ่าสัตว์ด้วยตนเอง และชักชวน ผู้อื่นให้งดเว้นการฆ่าสัตว์อีกด้วย
นัยยะที่4
(1) ก็บุคคลผู้มีธรรมอันลามกเป็นไฉน (มิจฉาทิฏฐิ)
เป็นผู้มีความเห็นผิด (มิจฉาทิฏฐิ)
(2) ก็บุคคลผู้มีธรรมอันลามก ที่ยิ่งกว่าบุคคลผู้มีธรรมอันลามกเป็นไฉน
เป็นผู้มีความเห็นผิดด้วยตนเอง และชักชวน ผู้อื่น ในความเห็นผิดอีกด้วย
(3) ก็บุคคลผู้มีธรรมอันงามเป็นไฉน (สัมมทิฏฐิ)
บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้มีความเห็นชอบ
มีความรู้ชอบ มีความพ้นชอบ
(4) ก็บุคคลผู้มีธรรมอันงาม ที่ยิ่งกว่าบุคคลผู้มีธรรมอันงามเป็นไฉน
ตนเองเป็นผู้มีความเห็นชอบ และชักชวน ผู้อื่นในความเห็นชอบอีกด้วย
|