พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๓ พระสุตตันตปิฎก หน้าที่ ๘๔-๘๖

ตถาคตเจริญเมตตาจิตตลอด 7 ปี เป็นท้าวสักกะ 36 ครั้ง
(ปุญญวิปากสูตร)

           [๕๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายอย่ากลัวต่อบุญเลย คำว่าบุญนี้ เป็นชื่อของความสุข ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราย่อมรู้ชัดซึ่งผลแห่งบุญ อันน่าปรารถนา น่าใคร่น่าพอใจ ที่เราเสวยแล้วตลอดกาลนาน เราเจริญเมตตาจิตตลอด ๗ ปี ครั้นแล้ว เราไม่ได้กลับมายังโลกนี้ตลอด ๗ สังวัฏฏวิวัฏฏกัป

           ดูกรภิกษุทั้งหลาย ได้ยินว่า เมื่อโลกถึงความพินาศ [ถูกไฟไหม้] เราเข้าถึง พรหมโลกชั้นอาภัสสระ

           เมื่อโลกยังไม่ถึงความพินาศ เราย่อมเข้าถึงวิมานพรหม อันว่างเปล่า ได้ยินว่า ในวิมานพรหมนั้น เราเป็นพรหม เป็นท้าวมหาพรหม เป็นใหญ่ ใครๆครอบงำ ไม่ได้ มีความเห็นแน่นอน มีอำนาจเต็ม เป็นท้าวสักกะ ๓๖ ครั้ง(ผู้ปกครองชั้นดาวดึงส์)

           เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ตั้งอยู่ในธรรม เป็นธรรมราชามีสมุทรทั้ง ๔ เป็นขอบเขต ผู้ชนะสงคราม มีชนบทถึงความสถาพร ตั้งมั่นประกอบด้วยรัตนะ ๗ ประการ รัตนะ ๗ ประการของเรานั้นคือ จักรแก้วช้างแก้ว ม้าแก้ว แก้วมณี นางแก้ว คฤหบดีแก้ว ขุนพลแก้วเป็นที่ ๗

            อนึ่งเราเคยมีบุตรมากกว่าพันคน ล้วนแต่เป็นคนกล้าหาญชาญชัย ย่ำยี ข้าศึกได้ เราครอบครองปฐพีมณฑลนี้ อันมีมหาสมุทร เป็นขอบเขต โดยธรรม ไม่ต้องใช้อาชญาไม่ต้องใช้ศาตรา เชิญดูผลแห่งบุญกุศลของ บุคคลผู้แสวงหา ความสุข

            ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราเจริญเมตตาจิตมาแล้ว ๗ ปี ไม่ต้องกลับมาสู่โลกนี้ ตลอด ๗ สังวัฏฏวิวัฏฏกัป เมื่อโลกถึงความพินาศเราเข้าถึงพรหมโลกชั้นอาภัสสระ เมื่อโลกยังไม่ถึงความพินาศ เราเข้าถึงวิมานอันว่างเปล่า

           ในกาลนั้น เราเป็นท้าวมหาพรหมผู้มีอำนาจเต็ม ๗ ครั้ง เป็นท้าวสักกะ จอมเทพเสวยสมบัติในเทวโลก ๓๖ ครั้ง เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ผู้เป็นใหญ่ในหมู่ชน ชาวชมพูทวีป เป็นกษัตริย์ได้รับมุรธาภิเศกแล้ว เป็นใหญ่ในหมู่มนุษย์ ปกครองปฐพี มณฑลนี้ โดยไม่ต้องใช้อาชญา ไม่ต้องใช้ศาตรา สั่งสอนคนในปฐพีมณฑล นั้น โดยธรรมสม่ำเสมอ ไม่ผลุนผลัน

           ครั้นได้เสวยราชในปฐพีมณฑลนี้โดยธรรมแล้ว ได้เกิดในตระกูลมั่งคั่ง มีทรัพย์สมบัติมากมาย ทั้งบริบูรณ์พร้อมด้วยรัตนะ ๗ ประการ อันอำนวยความประสงค์ ให้ทุกอย่าง ฐานะดังที่กล่าวมานี้พระพุทธเจ้าทั้งหลาย ผู้สงเคราะห์ประชาชาวโลก ทรงแสดงไว้ดีแล้ว

            เหตุที่ท่านเรียกว่าเป็นเจ้าแผ่นดิน เพราะความเป็นใหญ่ เราเป็นพระราชา ผู้เรืองเดช มีอุปกรณ์เครื่องให้ปลื้มใจมากมายมีฤทธิ์ มียศ เป็นใหญ่ ในหมู่ชนชาว ชมพูทวีป ใครบ้างได้ฟังแล้วจะไม่เลื่อมใส แม้จะเป็นคนมีชาติต่ำ เพราะฉะนั้นแหละ ผู้มุ่งประโยชน์ จำนงหวังความเป็นใหญ่ ระลึกถึงคำสอน ของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย พึงเคารพสัทธรรม