พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๒๔ สุตตันตปิฎก หน้าที่ ๒๑๒-๒๑๓
นิชชรวัตถุสูตร
อกุศลธรรมเสื่อมไป เพราะความเจริญขึ้นของกุศลธรรม
[๑๐๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เหตุแห่งการเสื่อมไปมี ๑๐ ประการนี้ ๑๐ ประการเป็นไฉน
ดูกรภิกษุทั้งหลาย (๑) บุคคลผู้มีความเห็นชอบ ย่อมมีความเห็นผิดเสื่อมไป มีอกุศลบาปธรรมเป็นอันมากที่เกิดขึ้น เพราะความเห็นผิด เป็นปัจจัยเสื่อมไป และ กุศลธรรมเป็นอันมาก ย่อมถึงความเจริญบริบูรณ์ เพราะความเห็นชอบเป็นปัจจัย
ดูกรภิกษุทั้งหลาย (๒) บุคคลผู้มีความดำริชอบ ย่อมมีความดำริผิดเสื่อมไป มีอกุศลบาปธรรมเป็นอันมากที่เกิดขึ้น เพราะความดำริผิด เป็นปัจจัยเสื่อมไป และ กุศลธรรมเป็นอันมาก ย่อมถึงความเจริญบริบูรณ์ เพราะความดำริชอบเป็นปัจจัย
ดูกรภิกษุทั้งหลาย(๓) บุคคลผู้มีวาจาชอบ ย่อมมีวาจาผิดเสื่อมไป ...และ กุศลธรรมเป็นอันมากย่อมถึงความเจริญบริบูรณ์ เพราะวาจาชอบเป็นปัจจัย
ดูกรภิกษุทั้งหลาย(๔) บุคคลผู้มีการงานชอบ ย่อมมีการงานผิดเสื่อมไป ...และ กุศลธรรมเป็นอันมากย่อมถึงความเจริญบริบูรณ์ เพราะการงานชอบเป็นปัจจัย
ดูกรภิกษุทั้งหลาย(๕) บุคคลผู้มีการเลี้ยงชีพชอบ ย่อมมีการเลี้ยงชีพผิด เสื่อมไป ... และ กุศลธรรมเป็นอันมาก ย่อมถึงความเจริญบริบูรณ์ เพราะการเลี้ยงชีพ ชอบ เป็นปัจจัย
ดูกรภิกษุทั้งหลาย (๖) บุคคลผู้มีความพยายามชอบ ย่อมมีความพยายาม ผิด เสื่อมไป ...และกุศลธรรมเป็นอันมากย่อมถึงความเจริญบริบูรณ์ เพราะความ พยายาม ชอบเป็นปัจจัย
ดูกรภิกษุทั้งหลาย(๗) บุคคลผู้มีความระลึกชอบ ย่อมมีความระลึกผิด เสื่อมไป ... และกุศลธรรมเป็นอันมากย่อมถึงความเจริญบริบูรณ์ เพราะความระลึกชอบ เป็นปัจจัย
ดูกรภิกษุทั้งหลาย(๘) บุคคลผู้มีความตั้งใจชอบ ย่อมมีความตั้งใจผิด เสื่อมไป ... และกุศลธรรมเป็นอันมากย่อมถึงความเจริญบริบูรณ์ เพราะความตั้งใจชอบ เป็นปัจจัย
ดูกรภิกษุทั้งหลาย (๙) บุคคลผู้มีความรู้ชอบ ย่อมมีความรู้ผิดเสื่อมไป มี อกุศลบาปธรรม เป็นอันมาก ที่เกิดขึ้น เพราะความรู้ผิดเป็นปัจจัยเสื่อมไป และ กุศลธรรม เป็นอันมาก ย่อมถึงความเจริญบริบูรณ์ เพราะความรู้ชอบเป็นปัจจัย
ดูกรภิกษุทั้งหลาย (๑๐) บุคคลผู้มีความหลุดพ้นชอบ ย่อมมีความ หลุดพ้น ผิด เสื่อมไป มีอกุศลบาปธรรมเป็นอันมากที่เกิดขึ้น เพราะความหลุดพ้นผิด เป็นปัจจัย เสื่อมไป และกุศลธรรมเป็นอันมากย่อมถึงความเจริญบริบูรณ์ เพราะความหลุดพ้นชอบ เป็นปัจจัย
ดูกรภิกษุทั้งหลาย เหตุแห่งการเสื่อมไปมี ๑๐ ประการนี้แล
|
