 |
 |
สารบาญ
3/13 |
 |
|
|
|
|
|
|
|
คำชี้แจงก่อนอ่าน หนังสือเล่มนี้ |
|
|
คัมภีร์ มหาวิภังค์ ภาค ๒ (วินัยปิฎก เล่มที่ ๒) |
|
|
กัณฑ์ที่ ๒ : ปาจิตติยกัณฑ์ 105 |
หน้า |
|
(ต่อ) |
|
|
สุราปานวรรค สิกขาบทที่ ๑ เกี่ยวกับการดื่มสุราและเมรัย |
122 |
|
สุราปานวรรค สิกขาบทที่ ๒ เกี่ยวกับการจี้ด้วยนิ้ว |
122-1 |
|
สุราปานวรรค สิกขาบทที่ ๓ เกี่ยวกับการหัวเราะในน้ำ |
122-2 |
|
สุราปานวรรค สิกขาบทที่ ๔ เกี่ยวกับอาบัติปาจิตตีย์เพราะความไม่เอื้อเฟื้อ |
122-3 |
|
สุราปานวรรค สิกขาบทที่ ๕ เกี่ยวกับการทำ ภิกษุอื่นกลัว |
122-4 |
|
สุราปานวรรค สิกขาบทที่ ๖ เกี่ยวกับการก่อไฟเพื่อผิง |
123 |
|
สุราปานวรรค สิกขาบทที่ ๗ เกี่ยวกับการอาบน้ำก่อน ๑๕ วัน (ในมัชฌิมประเทศ) |
124 |
|
สุราปานวรรค สิกขาบทที่ ๘ เกี่ยวกับการไม่ทำ เครื่องหมายให้เสียสีก่อนใช้จีวรใหม่ |
124-1 |
|
สุราปานวรรค สิกขาบทที่ ๙ เกี่ยวกับการไม่ได้ให้เขาถอนจีวรที่วิกัปไว้ก่อนใช้ |
124-2 |
|
สุราปานวรรค สิกขาบทที่ ๑๐ เกี่ยวกับการซ่อนบริขารของภิกษุอื่น |
125 |
|
|
|
|
สัปปาณกวรรค สิกขาบทที่ ๑ เกี่ยวกับการฆ่าสัตว์ |
125-1 |
|
สัปปาณกวรรค สิกขาบทที่ ๒ เกี่ยวกับการบริโภคน้ำมีตัวสัตว์ |
125-2 |
|
สัปปาณกวรรค สิกขาบทที่ ๓ เกี่ยวกับการรื้อฟื้นอธิกรณ์ที่ชำระเป็นธรรมแล้ว |
125-3 |
|
สปัปาณกวรรค สกิ ขาบทที่ ๕ เกี่ยวกับการอุปสมบทให้ผู้มีอายุต่ำกว่า ๒๐ ปี |
126 |
|
สัปปาณกวรรค สิกขาบทที่ ๖ เกี่ยวกับรู้อยู่ชักชวนพวกโจรเดินทางไกลร่วมกัน |
126-1 |
|
สัปปาณกวรรค สิกขาบทที่ ๗ เกี่ยวกับการชวนผู้หญิงเดินทางไกลร่วมกัน |
126-2 |
|
สัปปาณกวรรค สิกขาบทที่ ๘ เกี่ยวกับการกล่าวตู่พระธรรมวินัย |
127 |
|
สัปปาณกวรรค สิกขาบทที่ ๙ เกี่ยวกับการคบภิกษุผู้กล่าวตู่พระธรรมวินัย |
129 |
|
สัปปาณกวรรค สิกขาบทที่ ๑๐ เกี่ยวกับการคบสามเณรผู้กล่าวตู่พระธรรมวินัย |
130 |
|
|
|
|
สหธรรมิกวรรค สิกขาบทที่ ๑ เกี่ยวกับการพูดไถลเมื่อทำ ผิดแล้ว |
131 |
|
สหธรรมิกวรรค สิกขาบทที่ ๒ เกี่ยวกับการติเตียนสิกขาบท |
132 |
|
สหธรรมิกวรรค สิกขาบทที่ ๓ เกี่ยวกับการพูดแก้ตัวว่าเพิ่งรู้ว่ามีมาในปาติโมกข์ |
132-1 |
|
สหธรรมิกวรรค สิกขาบทที่ ๔ เกี่ยวกับการทำ ร้ายร่างกายภิกษุ |
133 |
|
สหธรรมิกวรรค สิกขาบทที่ ๕ เกี่ยวกับการเงื้อมือจะทำร้ายภิกษุ |
133-1 |
|
สหธรรมิกวรรค สิกขาบทที่ ๖ เกี่ยวกับการโจทภิกษุด้วยอาบัติสังฆาทิเสสไม่มีมูล |
133-2 |
|
สหธรรมิกวรรค สิกขาบทที่ ๗ เกี่ยวกับการก่อความรำคาญแก่ภิกษุอื่น |
134 |
|
สหธรรมิกวรรค สิกขาบทที่ ๘ เกี่ยวกับการแอบฟังความของภิกษุผู้ทะเลาะกัน |
134-1 |
|
สหธรรมิกวรรค สิกขาบทที่ ๙ เกี่ยวกับการมอบฉันทะแล้ว พูดติเตียนในภายหลัง |
134-2 |
|
สหธรรมิกวรรค สิกขาบทที่ ๑๐ เกี่ยวกับการลุกไปขณะประชุม โดยไม่มอบฉันทะ |
134-3 |
|
สหธรรมิกวรรค สิกขาบทที่ ๑๑ เกี่ยวกับการร่วมกับสงฆ์ให้จีวรแก่ภิกษุแล้ว ติเตียน |
135 |
|
สหธรรมิกวรรค สิกขาบทที่ ๑๒ เกี่ยวกับการน้อมลาภที่จะถวายสงฆ์มาเพื่อบุคคล |
135-1 |
|
|
|
|
รตนวรรค สิกขาบทที่ ๑ เกี่ยวกับการไม่ได้รับแจ้งก่อนเข้าไปตำ หนักพระราชา |
137 |
|
รตนวรรค สิกขาบทที่ ๒ เกี่ยวกับการเก็บของมีค่าที่ตกอยู่ เว้นแต่ตกในวัดหรือในที่อยู่ |
138 |
|
รตนวรรค สิกขาบทที่ ๓ เกี่ยวกับการเข้าบ้านในเวลาวิกาลไม่บอกลาภิกษุ |
139 |
|
รตนวรรค สิกขาบทที่ ๔ เกี่ยวกับให้ทำ กล่องเข็มที่ทำ ด้วยกระดูก งา เขาสัตว์ |
139-1 |
|
รตนวรรค สิกขาบทที่ ๕ เกี่ยวกับการให้ทำ เตียงตั่งที่มีเท้าสูงเกิน |
139-2 |
|
รตนวรรค สิกขาบทที่ ๖ เกี่ยวกับการให้ทำ เตียงตั่งเป็นของหุ้มนุ่น |
139-3 |
|
รตนวรรค สิกขาบทที่ ๗ เกี่ยวกับการให้ทำ ผ้าปูนั่งที่มีขนาดเกินประมาณ |
140 |
|
รตนวรรค สิกขาบทที่ ๘ เกี่ยวกับการให้ทำ ผ้าปิดฝีที่มีขนาดเกินประมาณ |
140-1 |
|
รตนวรรค สิกขาบทที่ ๙ เกี่ยวกับการให้ทำ ผ้าอาบน้ำฝนที่มีขนาดเกินประมาณ |
140-2 |
|
รตนวรรค สิกขาบทที่ ๑๐ เกี่ยวกับการให้ทำ จีวรที่มีขนาดเกินประมาณ |
140-3 |
|
|
|
|
กัณฑ์ที่ ๓ : ปาฏิเทสนียกัณฑ์ |
141 |
|
ปาฏิเทสนียะ สิกขาบทที่ ๑ เกี่ยวกับการรับของฉันจากมือนางภิกษุณีมาฉัน |
141-1 |
|
ปาฏิเทสนียะ สิกขาบทที่ ๒ เกี่ยวกับการไม่ไล่นางภิกษุณีที่สั่งให้เขาถวายอาหาร |
141-2 |
|
ปาฏิเทสนียะ สิกขาบทที่ ๓ เกี่ยวกับการรับอาหารในสกุลที่เป็นเสกขสมมติ |
143 |
|
ปาฏิเทสนียะ สิกขาบทที่ ๔ เกี่ยวกับการอยู่ป่าที่มีภัยรับอาหารที่ไม่ได้แจ้งไว้ก่อน |
143-1 |
|
|
|
|
กัณฑ์ที่ ๔ : เสขิยกัณฑ์ |
145 |
|
สารูป หมวดว่าด้วยความเหมาะสมแก่สมณเพศ |
145-1 |
|
โภชนปฏิสังยุต หมวดว่าด้วยการฉันอาหาร |
148 |
|
ธัมมเทสนาปฏิสังยุต หมวดว่าด้วยการแสดงธรรม |
151 |
|
ปกิณณกะ หมวดเบ็ดเตล็ด |
154 |
|
อธิกรณสมถะ ว่าด้วยวิธีระงับอธิกรณ์ด้วยธรรม ๗ ประการ |
155 |
|
คัมภีร์ ภิกขุนีวิภังค์ (วินัยปิฎก เล่มที่ ๓) |
157 |
|
สิกขาบทภิกขุนี เฉพาะที่เนื่องด้วยภิกขุ |
157-1 |
|
(3) อาจารโคจรสมฺปนฺนา |
165 |
|
คัมภีร์ มหาวรรค ภาค ๑ (วินัยปิฎก เล่มที่ ๔) |
167 |
|
|
|
|
ขันธ์ที่ ๑ : มหาขันธกะ |
168 |
|
ทรงอนุญาตบรรพชาและอุปสมบทด้วยไตรสรณคมน์ |
168-1 |
|
ทรงรับพระเวฬุวันเป็นสังฆิกาวาส |
169 |
|
ต้นเหตุอุปัชฌายวัตร |
170 |
|
ทรงอนุญาตอุปัชฌายะ |
171 |
|
วิธีถืออุปัชฌายะ |
171-1 |
|
อุปัชฌายวัตร |
171-2 |
|
สัทธิวิหาริกวัตร |
176 |
|
การประณามและการให้ขมา |
181 |
|
การอุปสมบทด้วยญัตติจตุตถกรรม |
184 |
|
การบอกนิสสัย |
188 |
|
ทรงอนุญาตอาจารย์ |
189 |
|
วิธีถือนิสสัย |
190 |
|
อาจริยวัตร |
190-1 |
|
อันเตวาสิกวัตร |
195 |
|
ว่าด้วยการประณาม |
199 |
|
องค์ ๕ แห่งภิกษุผู้ให้อุปสมบท ๑๖ หมวด |
204 |
|
องค์ ๖ แห่งภิกษุผู้ให้อุปสมบท ๑๔ หมวด |
211 |
|
ติตถิยปริวาส |
218 |
|
ข้อปฏิบัติที่มิให้สงฆ์ยินดี |
220 |
|
ข้อปฏิบัติที่ให้สงฆ์ยินดี |
222 |
|
|
|
|
|
3/13 |
 |
|
|